وداع با اهل بیت علیهم السلام

وداع با اهل بیت علیهم السلام
امام علیه السلام هنگامی كه قصد خارج شدن از مدینه را كرد، دستور داد اهل بیت و خاندان وی در اطراف ایشان گرد آمدند، آنگاه فرمود: بر من بگریید تا صدای شما را بشنوم. گریه كردن بر مسافری كه به سفر می رود امری است غیر متعارف، اما این ( عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 4صلی الله علیه واله 4، بحار الأنوار، ج 12، ص 105؛ مناقب اهل بیت، ج 2، ص 9علیه السلام 1. )
كه إمام چنین دستوری می دهد، قصد آن دارد كه به اهل بیت خود بگوید من دیگر از این سفر باز نخواهم گشت. این موضوع را مسعودی در اثبات الوصیه و ابن شهرآشوب در المناقب به تصریح بیان كرده اند. آن دو به نقل از محمّد بن عیسی روایت كرده اند كه حضرت رضاعلیه السلام فرمود: هنگامی كه خواستند مرا از مدینه بیرون برند من اهل و عیال خود را گرد آوردم و به آنها امر كردم بر من گریه كنند تا من گریه و زاری آنها را بشنوم، سپس از آنها جدا شدم و دوازده هزار دینار برای آنها گذاشتم. پس فرمود: من به سفری می روم كه دیگر به جانب اهل و عیال خود بازنخواهم گشت.
( مناقب، ص صلی الله علیه واله 19؛ اثبات الوصیه، ص 394؛ دلائل الائمه، ص صلی الله علیه واله علیه السلام 1؛ بحار الأنوار، ج 2، ص 32. )